Thursday, April 28, 2011

ლაშა გაბუნიას ქართველი მომღერალი ქურდებთან საქმის გარჩევით ემუქრებოდა

ლაშა გაბუნია, მიუხედავად იმისა, რომ ქუთაისის ტექნიკური უნივერსიტეტის კვების მრეწველობის ფაკულტეტი დაამთავრა, 22 წლიდან ჟურნალისტად მუშაობს. თბილისში თავის დამკვირდება არ გასჭირვებია და იმასაც არ მალავს, რომ პირველი სტატია აქ ბესო ჩუბინიძის ჟურნალ „ვარსკვლავებისთვის“ დაწერა. მერე იყო „რეზონანსი“ და „ახალი ვერსია“, სადაც მწვავე სტატიებს აქვეყნებდა ქართული შოუბიზნესის წევრებზე. მისი კრიტიკა შეეხოთ აჩიკო მეფარიძეს, ლელა წურწუმიას, ზაზა ხუციშვილს, ირაკლი ჩარკვიანსა და სხვებს. ერთ-ერთი მომღერალი, რომლის ვინაობას არ ასახელებს, ქურდებთან საქმის გარჩევითაც დაემუქრა.

ლაშა ამჟამად რადიო „პალიტრაში“ მუშაობს. მასთან შოუბიზნესურ თემებზე სიამოვნებით ვისაუბრეთ.

– ჟურნალისტიკით ალბათ იმიტომ დავინტერესდი, რომ პატარაობიდანვე მიყვარდა ჟურნალისტიკა და ჩანახატების წერა, ჩემს ფანტაზიებში ფეხბურთის რეპორტაჟები მიმყავდა. იმ პერიოდში კარგი ჟურნალისტიკა წამოვიდა, „პერესტროიკის“ პერიოდს ვგულისხმობ, იყო „ახალგაზრდა კომუნისტი“, რუსული გამოცემებიც მქონდა, ვინტერესდებოდი ახალგაზრდული თემებით, რომლებიც ახალი ხედვით იყო გაშლილი იმდროინდელი პრესის ფურცლებზე.

რაც შეეხება მუსიკას, რაც დავიბადე, მას მერე მასმენინებდნენ და ამიტომაც ეს ყოველთვის იყო ჩემი საყვარელი თემა. ქუთაისში რომ პირველი ტელევიზია გაიხსნა, ქუთაისის ტექნიკურ უნივერსიტეტში ვსწავლობდი კვების მრეწველობის ფაკულტეტზე, თუმცა მაინც ძალიან ვეცადე, რომ ტელევიზიაში მოვხვედრილიყავი. დავიწყეთ მუსიკალური გადაცემების მომზადება მაშინდელი ქართული მუსიკის შესახებ. ასეთი გადაცემა ქართულ ტელევიზიაში არ არსებობდა. ეს გადაცემა სახელად „კედელი“ თბილისში ჩამოვიტანეთ და „პირველ არხს“ შევთავაზეთ, რომელმაც გაშვებაზე უარი გვითხრა, სამაგიეროდ, „მეორე არხი“ დაგვთანხმდა სიამოვნებით და ჩვენ გამო ბადეც კი შეცვალეს. ეს 1992 წელს მოხდა. მაშინ ძალიან საინტერესო მუსიკოსები მოდიოდნენ, „აუტსაიდერის“ პირველი სიმღერა ჩვენს გადაცემაში გავიდა, გოგა ჟორჟოლაძეს კლიპი გადავუღეთ, ბაჯუ, რომელიც ასევე ქუთაისელი გახლავთ. თუმცა ჩვენს გადაცემაში არა მხოლოდ ქართულ მუსიკაზე ვლაპარაკობდით. ეს სერგის პერიოდის „მეორე არხზე“ ხდებოდა. შემდეგ ქუთაისის სხვა ტელევიზიაში გადავინაცვლე. ვამზადებდი გადაცემას ზოგადად ხელოვნებაზე, მაშინ ქუთაისში უამრავი კლუბი მუშაობდა, მხატვრების, მუსიკოსების და ა.შ. ამან გადაგვატანინა ომი და უბედურება. ერთად ვიკრიბებოდით და რაც გვქონდა, ერთმანეთს ვუწილადებდით. ოჯახური სიტუაცია იყო. მერე ქუთაისში საკუთარი რადიო გავხსენი. მაშინ 28 წლის ვიყავი. შემდეგ პირველი დამოუკიდებელი ქუთაისური გაზეთი „პიესი“ იყო. იქაც ჩემი სვეტი მქონდა. ხალხი ამას აქტიურად კითხულობდა.

– თბილისში როგორ დაიმკვიდრე თავი?

Wednesday, April 06, 2011

ფოტოგამოფენა

Geneva, Switzerland

The Rhone, Geneva, Switzerland

Amsterdam, NL

Amsterdam, NL

Sunday, April 03, 2011

Istanbul - სტამბული - Κωνσταντινούπολις - Constantinople

მართალია, ცოტა მოგვიანებით ვწერ, მაგრამ ამას წინათ ისევ დამესიზმრა ქალაქი, რომელიც ჩასვლისთანავე ჩვენი გახდა. ამიტომ მინდა კიდევ ერთხელ გავისეირნო  იქ ამჯერად უკვე ჩემს ბლოგზე. :)

სტამბული (ზოგი სტამბოლს ეძახის) – იგივე ძველი კონსტანტინოპოლი მსოფლიოს ერთ-ერთი ყველაზე ლამაზი და დაუვიწყარი ქალაქია. ამ ქალაქში ყველაზე საინტერესო ევროპული ნაწილია. ჩვენ აზიურის ნახვა პრაქტიკულად ვერ მოვახერხეთ, მხოლოდ იმ გზას ვაკვირდებოდით, რომელიც გოკჩენის (პირველი მფრინავი თურქი ქალი იყო) სახელობის აეროპორტიდან სასტუმროში მისვლამდე გავიარეთ. ამ გზის განმავლობაში ძირითადად ინდუსტრიული უბნებს ვაკვირდებოდით (ზოგი მილიდან ბოლი ამოდიოდა, ზოგიდან – არა :) ). სტამბულის ერთ-ერთ უბან „ლალელი“-ში სასტუმრო „შაჰინლერში“ დავსახლდით, სადაც საქართველოდან გვქონდა ნომრები დაჯავშნული. ახლოს ვიყავით სტამბულის ყველაზე ისტორიულ უბანთან „სულთანაჰმეტ“, სადაც ამ ისტორიული ქალაქის უძველესი დიდების ყველა ძეგლია თავმოყრილი.

პირველ რიგში, უნდა აღვნიშნო, რომ სტამბული ულამაზესი ქალაქია, რომელიც განლაგებულია ორი ზღვისა (ჩრდილოეთით შავი და სამხრეთით მარმარილოს ზღვები) და ქვეყნის ორ ნაწილს (ევროპასა და აზიას) შორის. სხვათა შორის, ბოლო დროს „ქვეყნის ნაწილი“ ბევრს „კონტინენტში“ ერევა, მაგრამ ცალკე აზიის ან ცალკე ევროპის კონტინენტი არ არსებობს, არსებობს ევრაზიის კონტინენტი!

ბევრი რომ არ ვილაყბო, მოკლედ ვიტყვი, ჩვენ ძირითადად ფეხით დავდიოდით, უფრო იშვიათად – ტრამვაით, ჩვეულებრივი მსუბუქი მანქანების (ტაქსების გარდა) მოძრაობა ისტორიულ უბნების ცენტრალურ ქუჩებზე აკრძალულია და ეს ძალიან კარგია. ტაქსი არც არასოდეს გამოგვიყენებია. ერთხელაც ბოსფორის მცირე საზღვაო ტურშიც წავედით ასევე მცირე ტურისტული გემით.

თურქებზეც მინდა ბევრი კარგი რამ დავწერო, თუნდაც მათ შრომისმოყვარეობაზე და იმაზე, რომ ქვეყანაში პროდუქტების (ყველანაირი, – საკვებიდან დაწყებული, სამშენებლოთი დასრულებული) დიდი უმრავლესობა ადგილობრივი წარმოებისაა, მაგრამ ძალზედ გამიგრძელდება. თუ რამე დაგაინტერესებთ, კომენტარებში მკითხეთ. :)

„აია-სოფია“

„ლურჯი მეჩეთი“

„გალათასარაი“ (გალათას კოშკი)

ბოსფორის ტური (12)