27

Скоро мне стукнет... ნუ, ვინც იცის, – იცის, ვინც არა და... დიდი პრინციპული მნიშვნელობა არ ექნება მაინც მისთვის.
დროთა განმავლობაში უფრო სწრაფად გადის საათები, დღეები, წლები...
ახლა სადღაც ვარ გაჩხერილი, ანუ დრო გადის და მხოლოდ ვგრძნობ, რომ გადის.
თითქოს გახვრეტილი ვარ და გაედინება, არ გროვდება.
არ მავსებს.
ბოლო დროს ხშირად მინატრია რამდენიმე ცხოვრება მქონდეს.
ერთში, ვთქვათ, კონკრეტულად ერთ რამეს ვაკეთებდე, მეორეში – მეორეს და სხვაში – სხვას.
ასე ყველაფერზე მოდება სისულელეა.
ღმერთმა მხოლოდ ერთი სიცოცხლე მაჩუქა.
რაც მაინტერესებს ყველაფრის სწავლას და ათვისებას ვერ ვასწრებ, ამიტომ პრაქტიკულად ვეღარაფერს ვაკეთებ.
ტვინი ისე გამიხურდა უაზრობებზე ფიქრით, ლამის თავზე დადგმული ჩაიდანი ავადუღო.
ხოდა მომბეზრდა ასე.
27–დან...

გადმოწერე:
Dmitri Shostakovich – Waltz 2 from Jazz Suite

Photo by © merry