კასეტის მოყვარული მელომანები დამეთანხმებიან, რომ სუფთა კასეტაზე ჩაწერას თავისებური მუღამი და შიშხათი აქვს. მელომანი ცდილობს თუნდაც ნაკლებადხარისხიანი მუსიკალური მატარებლიდან ბევრად უფრო ხარისხიანი ჩანაწერი მიიღოს. ამისთვის, პირველ რიგში, იგი რა თქმა უნდა, ჩანაწერის მარცხენა და მარჯვენა არხების დამაგნიტების დონეს არჩევს, საჭიროების შემთხვევაში ჩანაწერს ეკვალაიზერში ატარებს, სპირტიანი ბამბით ჩამწერ თუ წამშლელ თავაკებსა და ფირის ამძრავ რეზინის დოლურასაც წმენდს, შემდეგ აღმწარმოებელ თავაკს (თუ მეორე კასეტიდან იწერს) სახრახნისით იდეალურ მდგომარეობას მოუძებნის და კიდევ რამდენიმე მცირე დეტალს გაითვალისწინებს... იგი მხოლოდ ამის შემდეგ იწყებს ჩაწერას, რაც მელომანისთვის მეტად სასიამოვნო პროცესია. რა თქმა უნდა, მუსიკის ჩვეულებრივი მომხმარებლისთვის ამას არავითარი განსაკუთრებული მნიშვნელობა არ აქვს, რადგან მისთვის ჩაწერის პროცესი, შესაბამისად ჩანაწერის ხარისხი მთავარი არ არის.
ამ სასიამოვნო პროცესის ერთ-ერთი კომპონენტი კასეტის გაფორმებაცაა. მე კასეტების გასაფორმებლად ჩვეულებრივ ან ტუშის ავტოკალამს ვიყენებ, ასევე გადასაყვან ასოებს, რომლებიც 1990-იანებში იშოვებოდა საკანცელარიო მაღაზიებში. ავტოკალმით კასეტის ჩანართზე სიმღერების სახელწოდებები, მათი ხანგრძლივობა, ჩაწერის თარიღი, ადგილი და იმ ადამიანის სახელი დამქონდა, ვისგანაც მოვიპოვე ეს ჩანაწერი. ხოლო, გადასაყვანი ასოებით (თუკი მომეპოვებოდა რასაკვირველია) შემსრულებლის სახელებს ვწერდი ხოლმე ჩანართის შუაში, რომელიც კოლოფის გვერდიდან ჩანს. დღეს პრინტერზე შეიძლება ამ ყველაფრის გაკეთება... ბევრს არ გავაგრძელებ და ჩემი კასეტების კოლექციიდან რამდენიმეს წარმოვადგენ.
No comments:
Post a Comment