ლისი და მუხათწყარო [23.02.2025]

ბოლო წლებში (ალბათ ათწლეულიც იქნება) თბილისში მხოლოდ თებერვალში მოდის ხოლმე თოვლი და ყინვაც მოარტყამს. დეკემბერი-იანვარი კი ცივ შემოდგომას უფრო ჰგავს, ვიდრე ზამთარს. 

„გახსენით შამპანურები, ჩვენ ევროპელები ვართ...“

გამოხმაურება ლაშა გაბუნიას წიგნზე „არაკოლექტიური ცეკვა“

© ცირა ყურაშვილი

დღევანდელ ვითარებაში, როცა საზოგადოებრივ აზრს მაჯლაჯუნასავით ადგას თავზე ქურდული კანონი და დეგრადირებისაკენ უბიძგებს, როცა, ჟარგონით რომ ვთქვათ, სიმართლის თქმა „გრეხია“, ხოლო კრიტიკას, უმრავლეს შემთხვევაში, მიკერძოების მანკიერი სარჩული აქვს გამოკერებული, ლაშა გაბუნიას წიგნი „არაკოლექტიური ცეკვა“ ნამძინარევ თვალებში შესხურებული ცივი წყალია ჩვენისთანა ფეხზე დაძინებული მკითხველისთვის, ამ საყოველთაო გადაგვარების ჟამს რუდიმენტივით, მაგრამ მაინც რომ შემოგვრჩა სიმართლით გახარების ნიჭი.

უზნეო საქციელი თუ არა, უხერხული მაინც არის სხვას მოუწონო და უკიჟინო სიმართლის თქმა მაშინ, როცა შენ თვითონ დადუმებული ხარ. მით უმეტეს, როცა იცი, სწორედ ამ ქურდული კანონის გამო როგორ ავადმყოფურად, ისტერიით აღიქვამენ დღეს კრიტიკას. რადგან ნაწვნევიც გაქვს შენსავე რამდენიმე უმნიშვნელო კრიტიკას რა რეაქციაც მოჰყვებოდა ხოლმე ადრესატთა მხრიდან – მარტო თოფის სროლა რომ აკლდა. როცა შენს მიერ თანამოაზრეებად მიჩნეულმა ადამიანებმა არათუ არ დაგიცვეს, ხმაც არ ამოუღიათ და სიტყვა არ „დაუსველებიათ“. ეტყობა მათ იციან, რომ არსებობს ასეთი ქურდული კანონი – სიმართლე არ უნდა თქვა! ხოლო იქ, სადაც სიმართლე დამარხული, ან თუნდაც შეფარულია, ლაშა გაბუნიას ტერმინი რომ ვიხმაროთ, შეუძლებელია საყალბეთი“ არ არსებობდეს.  

სიყალბე, მოჩვენებითობა შინ და გარეთ: წიგნში, ტელევიზორში, ესტრადაზე, ქუჩაში, სამარშრუტო ტაქსიში. ყალბი გრძნობები, ყალბი მელოდიები, ყალბი, უაზრო, უშინაარსო ფრაზები ყოვლად სულელური ლექსებისა – არაერთგზის რომ გავუღიზიანებივართ თითოეული ჩვენთაგანი და მაინც სიტყვა რომ არ „დაგვისველებია“. ლაშა გაბუნიას მხრიდან კი ხან კონკრეტული გვარები, ხან ადრესატებზე მინიშნება, ხან მძაფრი, მწვავე, ირონიული ქილიკი, ხან იუმორით წარმოჩენილი რეალისტური სახეები საყალბეთის მოქალაქეებისა, ყალბი ფრაზებისა და მელოდიების ფონზე ასე რომ ემარჯვებათ თვალების ზეაპყრობა, ხელების პარჭყვა. სამარცხვინო სურათებია და თუ რაიმე მაინც მალამოსავით ეცხება გულს, ეს შეუფარავი, მიუკერძოებელი კრიტიკაა, თან რომ გსიამოვნებს და თან სინდისსაც გქენჯნის, რადგან რაღაცის თქმა შეგიძლია და დუმხარ, ესე იგი ქურდულ კანონს იცავ.

მიტოვებული შენობები ქუთაისში

ელექტრომექანიკური ქარხნის ერთ-ერთი საამქროსა და „დინამოს“ სტადიონთან მდებარე სპორტდარბაზის შენობები...

სილუეტები

ზაფხული, ზღვა, სილუეტები

ქუთაისის ცენტრის პანორამები

ქუთაისში ვიყავი 2-დან 6 ივნისის შუადღის ჩათვლით. იქ ყოფნისას ჩემი Xiaomi Redmi 8-ით რამდენიმე ფოტო გადავიღე და მათ შორის, ეს პანორამებიც, რომლებსაც აქ ვაქვეყნებ.

ხედი რიონზე თეთრი ხიდიდან

ზაქარია ფალიაშვილის სახლ-მუზეუმის აივნიდან გადაღებული რიონის მარჯვენა სანაპირო

რიონის მარჯვენა სანაპიროდან გადაღებული ხარების ტაძარი და ზაქარია ფალიაშვილის სახლ-მუზეუმის აივანი (ზუსტად ცენტრში)