ერმონია რომანში „ქუთაისი ქალაქია“

ერმონია, რეზო გაბრიაძის მიხედვით, ქუთაისის მფარველი ანგელოზია და ხშირად გვხვდება მის სხვადასხვა ნაწარმოებში. ერმონია საშუალო ასაკის მელოტი კაცია, რომელიც ხშირად შლაპით, აბრეშუმის თეთრი კაშნეთი და დალამბული კოსტუმით ან პალტოთი გვხვდება. ეწევა პაპიროზს. იგი მოულოდნელად ჩნდება ხოლმე ნაწარმოებებში, ძირითადად ქუთაისში ან ქალაქთან ახლოს მდებარე სოფლებში (ერთხელაც გერმანიაში) და ასევე მოულოდნელად ქრება. ყოველთვის არის იქ, სადაც მისი დახმარება თითქმის სასიცოცხლოა. შეუძლია ყველას თვალწინ, მაგრამ შეუმჩნევლად, გარდაიქმნას ჩიტად, ან თვითმფრინავ U2-ად. აქვს საოცარი იუმორის გრძნობა და კეთილია. ეს ნახატები აღებულია რეზო გაბრიაძის რომანიდან „ქუთაისი ქალაქია“, სადაც მოქმედება ვითარდება მეორე მსოფლიო ომის დასრულების პირველ წლებში. ნახატების ავტორი, რაღა თქმა უნდა, თავად გაბრიაძეა.

აქ ნაწარმოების მთავარი გმირი, 10 წლის ვარლამი პირველად ხვდება ერმონიას, როგორც ბოძზე ასულ მონტიორს

„ბოლო ვაგონის ტამბურის კიბეზე ერმონია იჯდა, ლურჯი მაისური ეცვა, რომელსაც გულზე „შრომითი რეზერვები“ ეწერა“

3 წელი ერთად

დღეს ჩვენი ჯვრისწერიდან ზუსტად 3 წელი გავიდა. ♥ 

კიკეთი - 22.08.2010

ხელისმოწერის დღე - 4.11.2010

ჯვრისწერის დღე - 14.11.2010

სტამბული - 21.11.2010

სტოკჰოლმი - 11.09.2012

ანტალია - 16.08.2013

ჩვენსას :))

Или [ილი] (Full Discography) - სრული დისკოგრაფია

[From ERM0NIA's own home collection]

თბილისური ჯგუფი „ილი“ 1982 წელს ჩამოყალიბდა. ბენდის შესახებ მცირე სტატია ამ თვის დასაწყისში გამოვაქვეყნე ჟურნალ „თბილისი OUT“-ში და იგი დევს ჩემს ვირტუალურ გაზეთ „ანარეკლის“ გვერდზეც [თბ-ილი-სური რუსული ჯგუფი].

ეს უნიკალური მაგნიტო-ალბომები ადრე ჩამოვტვირთე „ურაგანის“ რუსული ბლოგიდან, თუმცა ეს ტეგებშეუვსებელი ჩანაწერები ძალიან ცუდი ხარისხის იყო და ვეცადე, შეძლებისდაგვარად გამესწორებინა, პლიუს ტეგებიც შევავსე. ალბომების ყდების დიზაინი ჩემია (ადრე „ტაქსის“ მაგნიტო-ალბომებზეც თვითონ გავაკეთე), ამიტომ ნუ დამძრახავთ,  გაფორმება თუ არ მოგეწონებათ, უბრალოდ წაშალეთ. :))

Или - Сектор Дзен © 1987

01-Мы Покидаем 9 Этаж (1:33)

02-Что Ты Понимаешь (4:39)

03-Сектор Дзен (5:31)

04-Болотное Чмо (2:46)

05-Не Вижу Отражения (3:50)

06-Сон (3:42)

07-Странник (2:48)

08-Посмотреть На Вас (3:07)

09-Инструментал (0:48)

10-Инструментал (1:34)

11-Открыл Глаза (2:57)

12-Все Пили Спиртное (3:17)

13-Если Бы Я Захотел (3:05)

Size: 90.94 MB
Playtime: 39:37
Bitrate: 320 kb/s

Album cover: © Niko Tsetskhladze - Red Star [1988]

შემოდგომის ფოტოები და ბლოგის იუბილე

შემოდგომა რომ ძალიან მიყვარს, ამის მტკიცებას არ შევუდგები. ესაა სეზონი, როცა ჰაერი ძალიან გამჭვირვალეა და ყველაფერი მკვეთრად ჩანს... ბუნების ლამაზ ფერებზე, მწიფე ხილის სუნებზე და სხვა ბევრ კარგ სეზონურ რამეებზე აღარაფერს ვამბობ... ეს ფოტოები ჩვენი ერთობლივი ხეტიალის დროსაა გადაღებული, ძირითადად, თბილისის შემოგარენში. ლისის ტბას მაინც გამოვყოფდი სხვებისგან. იგი ჩვენი საყვარელი სასეირნო ადგილია. წელიწადის ყველა სეზონზე თავისებურად მიმზიდველია. აქ, თუნდაც კუს ტბასთან შედარებით, ნამეტანი სიმშვიდეა და ჩემი აზრით, ბევრად უფრო ლამაზია...

თიკოს შემოდგომაზე შეგიძლიათ წაიკითხოთ აქ.

ჰო, კიდევ... 23 ოქტომბერს ჩემი ბლოგი ზუსტად 8 წლის გახდა. არც ვულოცავ არაფერი, ბლოგია რა. უბრალოდ გამახსენდა. ესეც პირველი პოსტი. მაშინ ბლოგს „ჰუმანოიდის სახლი“ ერქვა და სხვა მისამართზე იყო...

სამი უნიკალური ისტორიული აუდიო ჩანაწერი

ალესანდრო მორესკი – ერთადერთი კასტრატი მომღერალი, ვისი ხმაც ფონოგრაფზე ჩაიწერეს

მე-19 საუკუნის მეორე ნახევრამდე მომღერლად აღზრდის მიზნით ნიჭიერ ბიჭუნებს კასტრაციას უკეთებდნენ, ამიტომ მათ სხეულებში მამაკაცისთვის დამახასიათებელი ჰორმონალური ცვლილებები აღარ ხდებოდა და ე.წ. გარდატეხის ასაკის გავლის შემდეგაც კი ხმა არ ეცვლებოდათ, ბავშვის ტემბრს ინარჩუნებდნენ და შეეძლოთ სოპრანოს პარტიების შესრულება.

1870 წელს კათოლიკურმა ეკლესიამ აკრძალა მსგავსი მიზნებით ბიჭუნების კასტრირება, ხოლო უკვე არსებული მომღერალი კასტრატები პაპმა ლეო მე-13-მ თავისი მფარველობის ქვეშ სიქსტის კაპელაში აიყვანა, რათა მათ მშვიდად ეცხოვრათ. იმ დროს ასეთ მამაკაცებს მუდამ დასცინოდნენ.

თურქული ხმელთაშუაზღვისპირეთი

დღეს უკვე ბევრი ქართველი სიამოვნებით მოგზაურობს მეზობელ თურქეთში. თიკომ და მე გადავწყვიტეთ წელს თურქეთის სამხრეთ-დასავლეთით, ანტალიას მიდამოებში დაგვესვენა. ვცდილობდით შეგვერჩია სასტუმრო მშვიდი პირობებით და ნაკლები ხმაურით. ქართულ სააგენტოში შემოთავაზებული ვარიანტებიდან ავარჩიეთ კიდეც ანტალია-ქემერის გზაზე, დასახლება ბელდიბის ერთ-ერთი სასტუმრო – „სიდნეი 2000“.

ხმელთაშუა ზღვა ანტალიასთან

„თურქიშ ეარვეისის“ ჩარტერულმა რეისმა ანტალიას ახალ და კომფორტულ აეროპორტში დაახლოებით ორ საათში ჩაგვაფრინა. მიუხედავად იმისა, რომ ეს ავიაკომპანია ქართულ პრესაში რამდენჯერმე მწარედ გალანძღეს, მისი სერვისით ძალიან კმაყოფილები ვართ. პირველად არ გვისარგებლია „თურქიშის“ მომსახურებით და დაბეჯითებით შემიძლია ვთქვა, რომ ერთ-ერთი საუკეთესო სერვისი აქვს იმ კომპანიებს შორის, რაც საქართველოშია და ამ მომსახურების კულტურა წლიდან წლამდე შენარჩუნებულია.

ქართული ხმელთაშუაზღვისპირეთი

„მე ვცხოვრობდი ქუთაისში, ეს ხმელთაშუაზღვისპირა ქალაქია, კოლხეთის სამკუთხედის მწვერვალი, მისი კიდე. როცა ძალიან გვიან, ბოლოს და ბოლოს იტალიაში მოვხვდი, ჩემთვის ყველაფერი ნაცნობი იყო: ქვების წყობა, და ტროტუარები, და კვიპაროსები, და ყველა ეს ხვიარა მცენარე, რომელთა დასახელებები მხოლოდ ქართულად ვიცი, და ვაზი კედლებზე, და პატარა ვარდები, და კიდევ უფრო პატარები, როგორც ღილები“. 

© რეზო გაბრიაძე

„Я жил в Кутаиси, это средиземноморский город, вершина Колхидского треугольника, самый его край. Когда я сильно позже попал в конце концов в Италию, мне там было все знакомо — кладка камней, и тротуары, и кипарисы, и все эти ползучие растения, названия которых я знаю только по-грузински, и виноград на стенах, и мелкие розочки, и еще меньше — как пуговки“. 

© Резо Габриадзе

ხვამლის მთა

უქიმერიონის ციხე ხვიარა მცენარეებით

ხედი ბაგრატი-უქიმერიონიდან

ამპრედუზო-მედუზო თეთრ ხიდზე და საიდუმლო ბოქლომი

რიონი თეთრი ხიდიდან

თბილისური ზამთრის ტბები და მშვენიერი ქალბატონი ფლორა

ნისლიანი სიჩუმე / Misty Silence

გაყინული ლისის ტბა / Frozen Lisi Lake

ზამთრის ხე / Winter Tree

გაზაფხულის მოლოდინში / Waiting For Spring

სტოკჰოლმი / Stockholm (Photos & Video) (Part 2)

პირობითად შეიძლება დავარქვათ: „სტოკჰოლმის ვიტრინები და ქუჩები“. 
პირველი ნაწილი აქაა

„ერმონია და რამონა“, ანუ გაბრიაძეს + David Bowie

ბოლო პერიოდის ორი ემოციური მოვლენა რეზო გაბრიაძის ახალი სპექტაკლი „რამონა“ და დევიდ ბოუვის ახალი სიმღერა Where Are We Now გახდა. ისევე როგორც „რამონა“, ბოუვის ახალი სიმღერაც ძველ, ნოსტალგიურ ემოციებზეა აგებული. რამონას და ერმონიას (აღნიშნულ სპექტაკლში არაიმერული დაბოლოების ერმონს შეხვდებით), ამ ორ ერთმანეთზე შეყვარებულ ლოკომოტივს გაბრიაძის წიგნიდან ვიცნობდი. თუმცა წიგნში შესული პიესა განსხვავდება მარიონეტების სპექტაკლის სცენარისგან. თუმცა შინაარსი ერთია და მარადიულ თემაზე – სიყვარულზეა, თანამედროვე რომეო და ჯულიეტა, რომელთა ტრფობის ამბავიც სოციალისტური საქართველოს ინდუსტრიული ცენტრის, ქუთაისის მახლობლად მდებარე რკინიგზის სადგურ „რიონსა“ და წყალტუბოში ვითარდება. ნამდვილი ინდუსტრიული რომანტიკაა, ასეთი ემოციური ამბავი აჩვენო ორ მანქანაზე, რომლის ასე ოსტატურად და ადამიანურად გადმოცემა მხოლოდ რეზო გაბრიაძეს გამოსდის.

ქუთაისს რამდენიმე რკინიგზის სადგური აქვს, მათ შორის სადგური „რიონი“ მთავარ სარკინიგზო მაგისტრალზეა. აქედან თავის დროზე „მამაქალაქთან“ დასაკავშირებლად ცალკე ლიანდაგი გადმოიყვანეს. სადგური „რიონი“ კი მუხნარის (იგივე საღორიის) ტყის გადაღმაა სოფელ რიონში. ბავშვობისას ხშირად მიმგზავრია ქუთაისიდან თბილისისკენ სწორედ „რიონის“ სადგურიდან. აქედან გასული მატარებელი ჩვეულებრივ, „ქუთაისი – თბილისის“ ღამის შემადგენლობაზე სწრაფად ჩადიოდა დედაქალაქში და მას დღის მატარებელსაც ეძახდნენ. სადგური ჩემს ბავშვობაში საკმაოდ პატარა და ქუთაისის სადგურებთან შედარებით ბევრად უფრო მოუწესრიგებელი და ჭუჭყიანი იყო, თუმცა ქალაქის სადგურებიდან განსხვავებით, „რიონს“ მაინც ეტყობოდა, რომ საქართველოს მთავარი სარკინიგზო არტერიის ნაწილი გახლდათ. აქ გაივლიდნენ  სომხეთიდან, აზერბაიჯანიდან წამოსული, იმერეთიდან აფხაზეთისკენ, იქიდან კი მთელს საბჭოთა კავშირში მიმავალი მატარებლები.

ქუთაისის პორტი

ბოლო დროს მედიაში ატეხილმა აჟიოტაჟმა ქუთაისის საპორტო ქალაქად გამოცხადებასთან დაკავშირებით ფრიად გამახალისა. თუმცა, მოგვიანებით, ჩემს ერთ-ერთ საქაღალდეში მოთავსებული ქუთაისის საარქივო დოკუმენტებს შორის, აღნიშნული რეპროდუქცია გამახსენდა. ესაა ქალაქ ქუთაისის ნავმისადგომი (ანუ, დღევანდელის საერთაშორისო ენით რომ ვსთქუათ, პორტი). სწორედ ამ ადგილას ყოფილა უძველესი დროის ქალაქის ნავმისადგომი მდინარე რიონზე. მისი ნაშთები საკუთარი თვალით მაქვს ნანახი, თუმცა ალბათ საინტერესოა, ამ უბანსა და ადგილს ჩემთვის უცნობი მხატვრის ნამუშევრით შევავლოთ თვალი ბევრი კომენტარის გარეშე.